Fotograferen in Noorwegen op de Noordkaap en Barentszzee
(71 graden noord)
Al meerdere keren vertrok ik naar Noorwegen, en er zijn in middels weinig plekken waar we nog niet geweest zijn. Een aantal jaren geleden ging ik samen met mijn vrouw via Duitsland, Denemarken, Zweden, met de boot over naar Finland, om vanuit Finland door te reizen naar de Noordkaap. Daar eenmaal aangekomen zijn we via de Lofoten en de westkust weer terug naar Nederland gereden.
Afgelopen augustus/september kwam ik weer terug op de Noordkaap
Nipro Hengelsport uit het Noord Hollandse Sint Maarten had mij gevraagd mee te gaan met een visreis die ze organiseren voor hun klanten.
20 mannen die allemaal op jacht gingen naar de grootste Heilbot op de Barendszzee, en ik ging mee om van dat avontuur een fotoreportage te maken.
We verbleven in Skarsvag, bij Cape Marina direct om de hoek van de Noordkaap… Een dorpje met slechts 40 inwoners (voornamelijk vissers) midden in de ruige natuur van het hoge noorden.
6 dagen lang bestond het leven daar uit vissen, eten, en slapen… Geen tijd werd er verspild…
Voor mij was er aan boord van de boot voldoende tijd om ook voor mijzelf beelden te schieten, het licht en uiterlijk van de Noordkaap veranderd iedere 5 minuten, het ene moment was het zonnig en windstil, het andere trok de wind hard aan werden de golven hoger en was het weer bewolkt.
De Noordkaap zelf heb ik zo goed als iedere dag vanaf het water meerdere keren gefotografeerd.
Fotoreportage van de visreis
Natuurlijk was ik daar om foto’s te maken van de gevangen vissen en de reis daar naartoe. De omstandigheden waarin dat moest gebeuren waren zo nu en dan … niet helemaal ideaal om het maar voorzichtig uit te drukken. Stel je voor, je zit in een alluminnium bootje van 4,5 meter lang, geen beschutting, wind, regen , en dan nog de golfslag- of deining. Het zoute water dat opspat zorgen er voor dat je camera’s en lenzen het op dat soort momenten redelijk zwaar te voortduren hebben. Ik had mijn Canon 6D mee, met daarop die week voor vast een 24-70 2.8 lens, én mijn Fuji X-Pro2, met mijn 10-24 wijde zoomlens mee. Bij Calumet had ik voor deze week nog een 50-140 f2.8 (full frame 75-210mm) zoomlens gehuurd. En ik had ook nog een Drone (DJi Spark) mee voor overzicht shots vanuit de lucht. Op mijn eigen 10-24 lens en de Drone na was alles “water ressistand” En dat is ook zo gebleken… Zodra we terug kwamen en weer vaste grond onder onze voeten hadden maakte ik alles weer schoon met een vochtige doek met zoet water, om alles vervolgens in de ruimte te laten drogen… En hoewel de boel zo nu en dan aardig nat werd… nergens last van gehad!
5,5 uur met één Heilbot bezig en... Noorderlicht
Om 18:00 uur sloeg Sjaak een Heilbot aan de haak, en ging het gevecht met deze enorme vis aan. Een uur later kreeg Sjaak het moeilijk, de vis was nog steeds niet dichterbij geweest dan een meter of 40 en telkens zwom hij weer met schijnbaar gemak terug naar de bodem die op dat moment 120 meter onder ons lag. Na een uur Nam Richard de hengel over zodat Sjaak weer op krachten kon komen. Ikzelf stond op dat moment aan het roer van ons bootje om er voor te zorgen dat die er ook continu goed bij lag. Sjaak en Richard wisselden elkaar eerst om het uur, en later om het half uur af om zo telkens weer een beetje bij te komen en te proberen de Heilbot uit te putten…. Het werd langzaam maar zeker donker, en met alléén een streepje licht ui het noorden dobberden we op de kalme zee…. Doodstil, met alleen het geluid van de molen die slipte, en de ademhaling van Sjaak, of Richard die aan de hengel stonden. De Heilbot kwam steeds verder omhoog, eerst 20 meter onder de boot, later nog eens 15 meter… Na 5,5 uur besloten we dat Richard en ik het samen zouden proberen, ikzelf wilde het niet op mijn geweten hebben deze vis te verspelen… Maar helaas…. Al bij onze eerste poging samen… brak de lijn…. Na een flinke vloek werd het doodstil…. De Heilbot had gewonnen…
Het was inmiddels aardedonker, half 12 ‘avonds, we baalden als een stekker, waren moe, hadden het koud, honger én dorst…. Volgas en zonder een woord gesproken te hebben vaarden we terug… onderweg kregen we toch nog een cadeautje… Het noorderlicht dat we die week al eerder hadden gezien ontstond boven ons, een magisch moment om nooit te vergeten. De kustlijn kwam weer in zicht en we waren toch nog redelijk snel weer terug in Skarsvag. De mannen daar hadden eten voor ons klaar staan, en na een klein overzicht van ons avontuur doken we allemaal moe… maar voldaan ons bed in.